‘Hiç’ deyip geçmeyin!

“Hiç” deyip geçmeyin! Size göre sıradan gelen bu kelimenin içinde o kadar çok anlam vardır ki… Size “ne düşünüyorsun?” diye sorulduğunda, siz, sadece “hiç” dersiniz. Oysaki ciğeriniz yanar, göz yaşları gözden düşmemek için yüreğinizi dağlar, nefesinizin ipi kesilir; belki de geçmişinizin en kuytu köşesinde can verdiğiniz ama bir türlü ruhunuzu teslim edemediğiniz anlar geçiyordur aklınızdan.

‘HİÇ’LERİN DEĞERİNİ BİLEREKE YAŞAYIN

Ama siz bunların üstüne kısa bir perde çeker, üstünü örtersiniz ve kısaca “hiç” dersiniz. Hiçbir şey düşünmüyormuş gibi. Ne kadar basit değil mi tüm organlarınız hüngür hüngür ağlarken, kan dolaşımınz yönünü şaşırırken dilinizden sadece tek kelimenin çıkması? Denizin dibini delercesine bağırırken beyniniz, isyan ederken tüm bedeniniz, size yöneltilen kuş kadar hafif görünen ama aslında benliğinizi elinizden alan “neyin var? Ne düşünüyorsun bu kadar derin?” Sorularına dilinizin sadece “hiç” demesi ne kadar can yakıcı değil mi? Çok basit görünüyorsun be “hiç!”. Seni çok fazla duymamazlıkdan gelmişler.

Lügattaki anlamına çok kaptırmışlar kendilerini. Ama onlar da haklı. Nerden bilecekler ki senin bu kadar derin olduğunu? Benim ne söylemek istediğimi belki anladınız belki de hiç anlamadınız. Olsun. Ben yüreğimde volkanlar taşarken, dışımdan buz kütleleri taşıyarak önüme bakarım. “Neyin var?”diye sormayın boşuna. Ben çok iyiyim çok. İçimdeki koca boşluk doldu artık. Siz lügattan sözler bulup içinizdeki kuyuyu özlü sözler ile doldurun. Benim bana yeten tek bir kelimem var. Ne mi o kelime? Boşverin dostlar. Benim hayatım kocaman bir “hiç” ile geçiyor. Siz de hayatınızdaki hiçlerin değerini bilerek yaşayın…

Sibel AKAR